Estonia leży w polnocno-wschodniej Europie nad Morzem Baltyckim – jest najbardziej na północ wysuniętym krajem baltyckim.
Zajmuje powierzchnie 45,228 km² (z czego wody to 2,840 km²). Terytorium Estonii obejmuje 1520 wysp i wysepek w Zatoce Ryskiej
– dwie najwieksze wyspy to Sarema i Hiuma o łacznej pow. 4,2 tys. km² (9,2% powierzchni kraju).
Estonia graniczy na lądzie z dwoma państwami – Łotwą od południa i Rosją od wschodu.
Łączna długość granicy lądowej wynosi 657 km (333 km z Łotwą i 324 km z Rosją). Linia brzegowa Estonii ma długość 3794 km.
Estonia, historycznie luterański naród protestancki, jest dziś jednym z "najmniej religijnych" krajów na świecie pod względem deklarowanych postaw,
a tylko 14 procent ludności deklaruje religię jako ważną część ich codziennego życia.
Ludność religijna jest w przeważającej mierze chrześcijańska i obejmuje wyznawców 90 afiliacji.
Według danych Estońskiej Rady Kościołów z grudnia 2019 r. 13,8 proc. ludności należy do Estońskiego Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego,
13,1 proc. należy do Estońskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskieg, a 2,3 proc. do Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego.
Unia Wolnych Kościołów Ewangelickich i Baptystycznych Estonii oraz Kościół Rzymskokatolicki w Estonii stanowią razem 1 procent populacji
Począwszy od XIII w. aż po uzyskanie przez Estonię niepodległości w 1918 r.,
obszar tego państwa znajdował się pod obcym panowaniem: początkowo Danii, potem Niemiec, Rzeczypospolitej, Szwecji, a wreszcie Rosji.
W efekcie nie powstały żadne rodzime instytucje, które zainteresowane byłyby krzewieniem piśmiennictwa w języku estońskim.
Piśmiennictwo użytkowe, świeckie bądź religijne, powstawało w ciągu tego czasu w języku dominującej kultury lub po łacinie.
Tym też należy wyjaśnić fakt, iż pierwsze estońskie teksty pisane powstały względnie późno i aż XIX w. piśmiennictwo estońskie było ubogie i mało zróżnicowane.
W III–II tysiącleciu p.n.e. na obszarze obecnej Estonii pojawiły się plemiona ugrofińskie,
z których wyłonili się przodkowie późniejszych Estów. Nazwa Estowie, oznacza ludność Estonii powstałą z przemieszania ludów ugrofińskich z napływającymi ludami bałtyckimi,
oraz — prawdopodobnie — germańskimi ze Skandynawii.
Konsolidację państwową najpierw uniemożliwiły niszczycielskie najazdy wikingów i książąt z Rusi Kijowskiej,
a od XII–XIII w. stały napór niemiecki. Prawie cała Estonia znalazła się pod władzą biskupa Ozylii,
Dorpatu oraz zakonu krzyżackiego.
W Estonii tradycją jest, że w wieczór wigilijny niebo rozświetlają fajerwerki. Wigilia to dzień pełen tajemnic, cudów i magii. Jedna ze starych historii mówi,
że gdzieś na dnie morza jest potężne królestwo, które, tak jak starożytna Atlantyda, zostało za swoje grzechy zatopione.
Od 1995 roku estońska gospodarka corocznie notuje wzrost na poziomie średnim 5%
i jest jedną z najszybciej rozwijających się spośród państw Europy i świata. Według analityków HSBC Estonia od dwóch lat należy do najszybciej rozwijających się rynków wschodzących.
Przy wydatnej pomocy krajów skandynawskich Estonia szybko modernizuje się.
